Candan Erçetin'in yazımıyla yeni albümü ''Ah Bu Şarkıların Gözü Kör Olsun'' Hikayesi
2.5 yaşında sokaklarda bağırarak söylediğim ve annemin beni susturmak için
ağzımı eliyle kapatmak zorunda kaldığı şarkı ''Senede Bir Gün'' olmuş,
9 yaşında ağabeyimin orkestrası ile ilk kez bir sahnede mikrofonla söylediğim
3 şarkıdan biri ''Ben Gamlı Hazan''dı.
Konservatuar şan bölümünde, bana şarkıcılık tekniği hakkında bildiğim herşeyi
12 yıl boyunca sabırla öğreten sevgili Çiçek Hocam sesimin
Türk Sanat Müziği'ne de yatkın olduğunu söylerdi.
Ama ben çok sevdiğim bu kıymetli alana uzun yıllar girmedim.
Ta ki sizinle paylaştığım kendime ait şarkılarım olana
ve bütün bunlar olurken 20 yıl geçene kadar.
Sahnede 20 Yıl Uzun Bir Süre,
Söyleyene de Uzun Dinleyene de Uzun...
Bu albüm, 20 yıldır
Şarkılarımı Dinlemekten Hiç Vazgeçmeyen
Ve Bu Duyguyla Beni Yüreklendiren,
Kıymet Verdiğim Herkes İçin...
Aslında ben bütün şarkıları söylemek istiyorum fakat bu mümkün olmuyor
çünkü annemin dediği gibi ''Bütün güzeller benim olamaz''
Bu albüm, annemin babamın, eşimin dostumun ve tabii ki benim,
dinlemeyi ve söylemeyi sevdiğimiz şarkıların bazılarından oluştu,
umarım bu şarkılar size de geçmişinizden güzel hatıralar taşır.
AH BU ŞARKILARIN GÖZÜ KÖR OLSUN:
Yıl 1990. Üniversite bitmiş, konservatuar şan bölümü hala devam ediyor, turizm şirketinde çalışıyorum. Şarkıcı olmak aklımın köşesinden geçmiyor ama günlük hayatta dilimden düşmeyen bir şarkı var. TRT'de yılın şarkısı seçilmiş.
SİLEMEZLER GÖNLÜMDEN:
Yıl 1979... Hem lise 1. hem de konservatuar hazırlık 1. sınıf öğrencisiyim. Ergeniz ve hepimizin içinde kelebekler uçuşuyor. Okuldaki yatılı gecelerimizde bütün kızlar avaz avaza şarkılar söylüyoruz.
AVUÇLARIMDA HALA SICAKLIĞIN VAR:
Yıl 1970... Avuçlarımda henüz anneminkinden başka sıcaklık bilmediğim günlerden beri söylüyorum bu şarkıyı. Bende emeği büyük olduğu için büyükanne dediğim komşumuz ''benim kızanım bir gün televizyonlara çıkacak'' diyor, hiçbirimiz ciddiye almıyoruz.
BEN GAMLI HAZAN:
Yıl 1972... Ağbeyimin müzik yaptığı orkestranın üyeleri bana ''gel bizimle birkaç şarkı söyle'' dediğinde 9 yaşındayım ve söylemek istediğim şarkı ''Ben Gamlı Hazan''. O yaşta neden bu şarkı bilmiyorum ama o güne ait fotoğraf ''Hazırım'' albümünde yerini almış.
ÖLÜRSEM YAZIKTIR:
Yıl 1971... Çocukluğumun bir başka tutkusu. Her fırsatta söylüyorum. Müziği ve sözleri beni her seferinde büyülüyor. Yazanın ve besteleyenin ruhu şad olsun.
NE SENİN AŞKINA MUHTAÇ:
Yıl 2008... Nisan ayı, İstanbul - Ankara arası bir tren yolculuğu... Okul arkadaşlarım 8 saat boyunca ara vermeden aynı şarkıyı söylüyor ve ben hafif bunalmış durumdayım. Neredeyse ''susun'' diyeceğim. Bazıları ebediyen sustu, keşke yine yanımızda olsalar ve isterlerse 888 saat aynı şarkıyı söyleseler...
RÜZGAR KIRDI DALIMI:
Yıl 2005... Yıldızların Altında Müzikali. İkinci perdenin ortalarında bu şarkı söyleniyor. Sahne arkasında kostüm değiştiriyorum ve başından sonuna kadar dikkat kesilerek, 40 oyun boyunca huşu içinde dinliyorum...
UNUTTUN BENİ ZALİM:
Yıl 2015... Sevgililer Günü'nde kendisini unutulmuş hissedenler için özel, güzel, nüktedan bir şarkı hazırlıyorum ama bu yılın 14 Şubat tarihi bize tüylerimizi ürperten, yüreklerimizi dağlayan acılı bir olay yaşatmaya karar vermiş. Uzun süre etkisinden kurtulamıyoruz. Aylar sonra paylaşıyorum.
İÇİN İÇİN YANIYOR:
Yıl 2000... Çok yakın bir dostumun en sevdiği şarkı, tabii ki repertuara alıyorum ve onun bulunduğu her konserde (ki çoğunda etraftadır) söylüyorum. Fakat sizlerin her seferinde ''için için yanıyor bu gönlüm'' diye koro halinde feryat etmeniz ikimizi de çok mutlu ediyor.
KARAM:
Yıl 1976... Kırklareli artık TV yayınını izleyebiliyor. TRT tek kanalımız. Siyah - beyaz yayın sıkça kesiliyor ama olsun ''Necefli Maşrapa'' var. Kendimize her fırsatta müzik ziyafeti çekiyor, ailece bol bol eşlik ediyoruz.
ERKİLET GÜZELİ BAĞLAR BOZUYOR:
Yıl 1975... Bu türküyü yöresini hiç düşünmeden yıllarca severek dinliyor, eşlik ediyoruz. Ailemize Kayserili bir damat geldiğinde ise türkünün Kayseri yöresine ait olduğunu idrak ediyoruz. Ailece hem türküye hem de bir zamanların damadı, şimdiki ''abi''mize sevgimiz hiç bitmiyor. Ha! Bir de Kayseri'nin meşhur ''Yağlama''sına...
PENCERE AÇILDI BİLAL OĞLAN:
Yıl 1970... Almanya'dan dönüp ilkolula başlıyorum, 3,5 yaşımdan beri sadece Alman müziklerini dinlemişim. Ancak Türkiye'de TV yayını yok, radyo var ayrıca evde devamlı canlı müzik yapılıyor çünkü babam üçümüze de haftada ikişer gün müzik dersi veriyor, babamda keman, abimde gitar, ablamda akordeon, bende mandolin var ve sevdiğimiz şarkıların, türkülerin notasını çıkartıp mümkünse çok sesli çalıyoruz, tek seyircimiz var o da annem...
VARDAR OVASI:
Yıl 1971... Serde göçmenlik olunca Balkan türküleri evimizde bir başka seviliyor. Babaannemin yüzü gün boyu asık ancak birkaç Rumeli türküsünde belli belirsiz tebessüm ediyor. Yıllar sonra Vardar Nehri'ni, Vardar Ovası'nı görüyorum ve 500 yıllık geçmişini, eşini - dostunu, evini - barkını, terketmek zorunda kalmanın hüznünü anlıyorum. Bu türkünün sözlerinde, bazı kayıtlarda tamamen yorumcuya ait olan değişikliği vurgulamak zorundayım. Orijinal sözler ''kazanamadım rakı parası'' değil ''kazanamadım sıla parasıdır'' şeklindedir.
Yepyeni Şarkılarla Yakında Buluşmak Dileğiyle.
- Candan Erçetin